لب دریا رسیدم تشنه،بی تاب،

     ز من بی تاب تر،جان و دل اب،

مرا گفت:از تلاطم ها میاسای!

   که بد دردی است جان دادن به مرداب.

باز کن پنجره ها را ، که نسیم

          روز میلاد اقاقی ها را

                   جشن میگیرد،

                             و بهار

             روی هر شاخه کنار هر برگ

             شمع روشن کرده است.

در دل تاریک این شب های سرد        ای امید ناامیدی های من

برق چشمان تو همچون افتاب           می درخشد بر رخ فردای من